Tο βιβλίο πραγματεύεται τις σχέσεις της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 με τις χώρες που βρίσκονταν υπό κομμουνιστικό καθεστώς, σχέσεις στις οποίες συναντιόνταν τα δύο αντίθετα "άκρα" του πολιτικού φάσματος.

Φωτίζει μια πτυχή της πολιτείας του στρατιωτικού καθεστώτος, αλλά και του ψυχρού πολέμου, όπως επίσης και μια σχετικά άγνωστη περίοδο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Η διερεύνηση αυτή, με τη βοήθεια πλούσιου και μέχρι σήμερα αναξιοποίητου αρχειακού υλικού, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για τη σύγχρονη πολιτική ιστορία.

Με τη χρονική και ιδεολογική απόσταση που μας χωρίζει πλέον από την εποχή εκείνη, οι σχέσεις ανάμεσα στα κομμουνιστικά καθεστώτα και την ελληνική δικτατορία δεν φαίνονται πλέον τόσο "παρά φύσιν" και οι λογικές που ενίοτε ωθούσαν και τις δύο πλευρές προς την προσέγγιση είναι απόλυτα κατανοητές και δεν εκπλήσσουν. Εξακολουθεί όμως να προκαλεί ενδιαφέρον το σύνθετο παιχνίδι ανάμεσα στην αντίθεση και τη συνεργασία τους, σε ένα πλαίσιο όπου άλλοι σημαντικοί παίκτες και παράγοντες ήταν οι Δυτικοευρωπαϊκές χώρες, οι ΗΠΑ, οι αντιθέσεις ανάμεσα στα κομμουνιστικά καθεστώτα, καθώς βέβαια και η ελληνική κοινή γνώμη, ιδιαίτερα η συμπαθούσα την αριστερά.